همة ستايشها براي خداوند، او را ستايش نموده و از او طلب ياري و مغفرت
ميكنيم، از نفسهاي شرور و اعمال بدمان به خداوند پناه ميبريم. كسي كه خداوند او را
هدايت كند، هرگز گمراه نميشود و كسي كه [خداوند او را] گمراه كند، هرگز
هدايتگري نخواهد يافت. گواهي ميدهيم كه فقط االله خداست. او تنها و بيشريك
است. گواهي ميدهم كه محمد بنده و فرستاده اوست. رسالت را ابلاغ و امانت را ادا و
امت را نصيحت كرد و در راه خدا به طور شايسته به تلاش و جهاد پرداخت. صلوات و
درود فراوان خداوند – تا روز قيامت – بر او و خاندان و يارانش باد.
اما بعد ...
بيترديد توحيدي كه حق خداوند بر بندگان است، بزرگترين امري است كه همتها
بدان پرداخته و بهترين وقتها صرف آن شده است. خوشبختي مسلمان در آن و
بدبختي او در ناديده گرفتن و ترك آن است. خداوند – عز و جل – بندگان را براي آن
خلق كرده است و از ايشان بر آن پيمان گرفته است و پيامبران و انبيايش به آن بشارت
دادهاند. شيخ سليمان بن عبداالله ميگويد: و اين توحيد – توحيد الوهيت – اول و آخر،
ظاهر و باطن دين است و اول و آخر دعوت پيامبران و معني عبادت «لا إله إلا االله»
است. بيترديد «إله» همان مورد پرستش و معبود با محبت، خوف، بزرگداشت، تعظيم و
همه انواع عبادت است. براي اين توحيد، مخلوقات آفريده شدهاند، پيامبران و كتابهايي
[از سوي خدا] فرستاده شدهاند. به وسيله آن مردم به [دو گروه] مؤمنين و كفار، افراد
خوشبخت كه اهل بهشت هستند و افراد بدبخت كه اهل آتشند، تقسيم شدهاند.

3 الوهيت در پرتو قرآن و سنّت

بيترديد يكي از موارد فضل وكرم پروردگار بر اين امت آن است كه خود حفظ
﴾∩®∪ tβθÝàÏ≈ptm: ...çμs9 $ ̄ΡÎ)uρ tø.Ïe%!$# $uΖø9 ̈“tΡ ß⎯øtwΥ $ ̄ΡÎ)﴿ :است گرفته برعهده را دينشان اصل 1
سورة حجر آيه 9 .از آثار اين حفظ آن است كه خداوند در هر دوره [گروهي از] علما
را قرار داده است كه غلو كنندگان و اضافه كردن [خرافات به دين توسط] باطل كنندگان
و تأويل جاهلان را از دينش دور ميكنند. و [رسالت] اين دين را برعهده گرفته و آن را
پاك و به دور از تيرگي ابلاغ مينمايند. چه بسيار گمراهاني كه آنان هدايتشان كردند و
چه بسيار كساني كه ابليس [قلب] آنها را كشته [و آنها را فريب داده] بود، اما آنها [علما]
آن [كشته شدگان] را زنده [و هدايت] كردند. از جمله اين پيشوايان هدايتگر شيخ امام
محمد بن عبدالوهاب رحمه االله (متوفي سال 1206 ه. ق) بود. خداوند به وسيلة او آنچه
كه از اصول شريعت پنهان و فراموش شده بود، تجديد نمود. دعوت او سرزمينها را فرا
گرفت و همه كساني كه خداوند آنها را بصيرت داده بود و براي آنها نيكي اراده كرده
بود و از پيروي از هواي [نفس] در امان مانده بودند، دعوت او را تأييد كردند.
يكي از كساني كه او را تأييد كردند، امام محمد بن سعود - رحمه االله عليه - (متوفي
سال 1179ه.ق) بود كه پس از او پسرانش نيز در اين مسير گام نهادند. پس از ايشان
امام دانشمند، ياور سنت و از بين برندة بدعت عبدالعزيز بن محمد بن سعود – رحمه
االله – با دعوت به توحيد به وسيله شمشير، نيزه، قلم و زبانش پرچمدار [توحيد] شد.
وي با علما و قضات نامهنگاري ميكرد و در آن نامهها عقيدة سلف صالح را به
واضحترين تعابير بيان مينمود.
يكي از مورخان جنوب شبه جزيرة عربستان ميگويد: «اطاعت [از امر پروردگار]
آشكار شد، جاهلان آموزش ديدند، اوضاع تغيير كرد، و به حمد خداوند، [با همديگر]

 توحید الوهیت – اول و آخر، ظاهر و باطن دین است و اول و آخر دعوت پیامبران و معنی عبادت «لا إله إلا الله» است. بی‌تردید «إله» همان مورد پرستش و معبود با محبت، خوف، بزرگداشت، تعظیم و همه انواع عبادت است. برای این توحید، مخلوقات آفریده شده‌اند