Şüphesiz hamd yalnız Allah’adır. O’na hamd eder, O’ndan

yardım, bağışlanma ve hidâyet dileriz. Nefislerimizin şer-
lerinden, amellerimizin kötülüklerinden Allah’a sığınırız.

Allah’ın hidâyet verdiğini hiç kimse saptıramaz. O’nun sap-
tırdığını da hiç kimse doğru yola iletemez. Şehadet ederim ki,

Allah’tan başka hak ilâh yoktur. O, bir ve tektir, O’nun ortağı
yoktur. Yine şehadet ederim ki, Muhammed Allah’ın kulu ve
Rasûlüdür. Allah’ım! Muhammed’e ve âilesine, İbrahim’e ve
âilesine salât ettiğin gibi salât et. Allah’ım! Muhammed’i ve
âilesini, İbrahim’i ve âilesini mübarek kıldığın gibi mübarek
kıl. Şüphesiz sen çokça hamd edilensin ve pek yücesin.

Hakkıyla iman edenlerin yanında bilinen sabit husus-
lardan biri de şudur: İslam akîdesinin meselelerini bilmenin,

Kitap ve Sünnet’ten başka yolu yoktur. Bu hususta aklı kaynak
alıp akîdeyi onunla tesbit etmemiz olur şey değildir. Zira aklın
önünde aşılamaz bazı sınırları vardır ki, bunlar aşıldığı zaman
hayal ve yalancı kuruntular içinde yüzülmüş olur. Kuruntu ve
hayaller ise akîdeyi bilmede bir esas olamaz.
Şüphesiz akıl, kendi sınırlarındaki görevinden saparsa
kul doğru yoldan ayrılır. Yani akıl, Kitap ve Sünnet’in şer’î

naslarına hükmedici olur. Bu da şer’î delillerin kaybedilmesi-
ni gerektirir. Şüphesiz ki Mutezilenin ve Yunan felsefelerinin

ortaya çıkması ancak akla itimad etmenin ve onu nasların ka-

6 Îsâ alehyisselam’ın Nuzûlü Meselesi
bul ve reddine hükmetmek için akîde konusuna dahil etmenin
sonuçlarından biridir. Asrımızda da Rasûlullah sallallâhu aleyhi

ve sellem’den sahîh olarak gelenleri, akla muhalif olduğu iddia-
sıyla terk eden eski Mutezile gibi modern bir mutezile türemiş

ve süratle pek çok hadisi reddetmişlerdir. Reddetmedikleri
hadisler hakkında da bazılarının ahad hadisler olduğunu ve

akîdede delil olamayacağını iddia etmişlerdir. Sonradan çık-
mış bu taksimleri için, yani “Ahad hadisler sadece hükümler

ve ibadetler hususunda delildir, akîdede delil olmaz” sözüne
gelince, derim ki: Bu ayırımın hiçbir delili yoktur. Nitekim

alimler eskiden beri böyle söyleyenleri reddetmişlerdir. Ba-
zılarının bu iddiası hakikatte, nasları reddetmek için tutun-
dukları bir şiardan başka bir şey değildir. Araştırıldığı zaman

ortaya çıkan şey onların akla dayanıp nakli terk etmeleri neti-
cesinde bu dereceye geldikleridir.

Şurası kesindir ki; hakkıyla iman eden kişi ancak Allah’a ve
Rasûlü’ne teslim olmak için gayret eder, Allah’ın ve Rasûlü’nün
emrine hoşnutlukla boyun eğer;

“Aralarında hüküm vermesi için Allah’a ve Rasûlüne da-
vet edildiklerinde, müminlerin sözü ancak “İşittik ve itaat et-
tik” demeleridir. İşte asıl bunlar umduklarına erenlerdir.” (Nur,

51) Âhiret gününe ve onun mukaddimelerine yani kıyâmet

alâmetlerine iman etmek akîde meselelerindendir. Bu ala-
metlerden birisi de Îsâ aleyhisselâm’ın inmesidir. Halbuki bu,

Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem’den mütevatir olarak gelen

rivâyetlerle sabit olmuştur. Yine sünnette bu değerli peygam-
berin yeryüzüne insanlar arasında İslam şeriatı ile hükmet-
mek, adaleti yaymak ve kendisinin ilah olduğunu iddia eden

kâfirleri hezimete uğratmak için ineceği de sabit olmuştur.

Allah onu kâfirlerden korumuş ve diri olarak göğe yükselt-
miştir. Sonra Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem’in “Bundan son-
ra onun haberini öğrenecekler” buyurarak haber verdiği gibi

nuzûl edecektir. Îsâ aleyhisselâm’ın diri olarak göğe yükseltildiği,

 Yazar kitabın önsözünde şöyle demiştir: Allah’ın izniyle bu küçük risalede, Kitap, Sünnet ve selefin sözlerinden nakledilen,Îsâ aleyhisselâm’ın diri oluşu, kıyâmet gününe yakın zamanda yeryüzüne ineceği ve sapıklık mesihi olan Deccal’i öldüreceğine dair delilleri, kardeşlerimize bir bilgi olması için ve “Helak olan delil üzere helak olsun, yaşayan da delil üzere yaşasın” buyuran Allah azze ve celle’ye karşı bir mazeret olması için derledim.